De film Icarus van kunstenaar Giorgio Andreotta Calò (Italië, 1979) is ontstaan nadat Calò de vlindertuin van de voormalige dierentuin van Emmen had bezocht. De plek raakte hem meteen. De vlindertuin was voor veel Emmenaren een plaats waar ze graag kwamen – de opening, in 1985, leverde Emmen zelfs de bijnaam ‘vlinderstad’ op. Sinds het verplaatsen van de oude dierentuin naar Wildlands raakte het gebouw echter zover in verval dat het begin 2021 moest worden afgebroken. Net daarvoor draaide Calò zijn Icarus: een film over twee entomologen, vlinderkundigen, die in de verlaten tuin een ontwikkeling doormaken van geboorte, bloei en vernietiging, waarbij de mythe van Icarus die naar de zon vliegt en sterft, op de achtergrond een belangrijke leidraad vormt. Net als die mythe zit de film vol met symbolische verwijzingen naar elementaire tegenstellingen als licht en donker, stijgen en dalen, verschijnen en verdwijnen. Icarus is een bijzonder poëtische film, waarmee Calò niet alleen het einde markeert van de kas, een plek van leven en lichtheid, maar die ook plaatst in de eeuwige cyclus van leven en dood. Een film als een afscheidsritueel, die óók laat zien dat elk einde weer nieuwe mogelijkheden in zich draagt.
Op de route in het Bargerveen kom je de vlinderpoppen tegen uit de vlindertuin van het voormalige dierenpark in Emmen, tegenwoordig het Rensenpark geheten. In het Rensenpark in het centrum van Emmen is de film Icarus te zien.
Beeld: Giorgio Andreotta Calò | photographic documentation of Icarus | 2020-21 | exemplars of moths | Photo: Germano Maccioni